Αύγουστος 2015… όταν σε μια από τις υπέροχες παραλίες της Ανάφης, το ιντερνέτ είναι πολυτέλεια και μη έχοντας τι άλλο να κάνω από να σέρνομαι από την αμμουδιά στη θάλασσα και πάλι πίσω, ήταν τουλάχιστον γραφτό όταν έπεσα σε μια δημοσίευση για το MontBlanc. Εκεί που τα τζιτζίκια κάνουν πάρτι και το κύμα σκάει στα πόδια, καρφώθηκε η ιδέα μίας ανάβασης στην υψηλότερη κορυφή της Δυτικής Ευρώπης. Αυτό όμως δε θα ήταν αρκετό… Το εγχείρημα θα έπρεπε να κινηματογραφηθεί, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Άλλωστε, μία φορά δύσκολο, δεν είναι δύσκολο αρκετά και εκεί θα ήταν η πραγματική πρόκληση.
Η προετοιμασία σκληρή, επίπονη και κουραστική. 10 ακριβώς μήνες με πολλές θυσίες και κόπο. Άλλωστε σε ένα στόχο ψυχής, δε χωράνε αργίες, Κυριακές, ξεκούραση…
Με επιπλέον στόχο την καταγραφή του εγχειρήματος, και τον κινηματογραφικό εξοπλισμό να φτάνει τα 8 κιλά, το συνολικό βάρος του σακιδίου θα ξεπέρναγε κατά πολύ τα 20 κιλά όταν το μέσο συνιστώμενο βάρος σε αντίστοιχες αποστολές ακουμπάει οριακά τα 11-12 κιλά.
Το μεγάλο στοίχημα ήταν ήδη εδώ!
Ημέρα 1η
Ήταν 11 μήνες πριν, όταν αποφασίζαμε για το όλο εγχείρημα, όταν έμοιαζε τόσο δύσκολο και μακρινό. Τελικά η επιθυμία μας έγινε η πραγματικότητά μας, ο καιρός πέρασε και από το «θα το προσπαθήσω» φτάσαμε στο «θα το κάνω». Γενεύη Ελβετία και από εκεί για το Chamonix στους πρόποδες τον Γαλλικών Άλπεων όπου και θα αναζητήσουμε την μαγεία σε κάθε μας βήμα.. Το ταξίδι ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς. Ψυχολογία και φυσική κατάσταση στα ύψη ενώ τα γυρίσματα ήδη έχουν ξεκινήσει. Μετά τον τελευταίο έλεγχο του εξοπλισμού μας και την επίσκεψη στο σπίτι του βουνού για την τελευταία πρόγνωση του καιρού, τα νέα στην ομάδα πέφτουν σαν βόμβα . Με την κακοκαιρία προ των πυλών, η ανάβαση των 4 ημερών έπρεπε να συμπτυχθεί σε μόλις 2. Η πρόκληση πολλαπλασιάστηκε επί 10 και το ρίσκο να χαθεί η κατάκτηση της κορυφής ήταν τεράστιο.
Από την άλλη πάλι, την τελευταία κουβέντα πάντα την έχει το βουνό και η φορά αυτή δε θα αποτελούσε εξαίρεση.
ημέρα 2η
Με μοναδικό παράθυρο καλοκαιρίας σε 2 ημέρες, η ημέρα κορυφής θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί άμεσα και χωρίς σχεδόν κανένα εγκλιματισμό. ‘Έτσι λοιπόν, η μοναδική προγραμματισμένη διανυκτέρευση που τηρήθηκε όπως προέβλεπε το πρόγραμμα ήταν το 1ο μας βράδυ στα 3.000μέτρα. και με το υπόλοιπο πρόγραμμα διανυκτερεύσεων και εγκλιματισμού, να τινάζεται στον αέρα!
Μια δύσκολη ημέρα γίνεται διπλά δύσκολη και μας βρίσκει να προετοιμαζόμαστε για νυχτερινή πορεία σε βραχώδη ράχη (GouterRidge) με κατά τόπους περάσματα II & III βαθμού (scrambling) μέχρι το καταφύγιο Gouter στα 3.817μ (4 ώρες περίπου) όπου και θα γίνει μια 2ωρη στάση πριν από την τελική ανάβαση στα 4.808μ. Σε αντίθεση με το πραγματικό πρόγραμμα, όπου μετά από την 1η νύχτα εγκλιματισμού μας και το πλούσιο πρωινό που θα μας περίμενε, θα ξεκινούσαμε χωρίς καμία πίεση χρόνου μέχρι το καταφύγιο Gouter στα 3.817μ όπου και θα διανυκτερεύαμε και θα γινόταν και ο 2ος εγκλιματισμός μας.
Η διαδρομή είναι εξοπλισμένη με συρματόσχοινα και μεταλλικές σκάλες στα εκτεθειμένα σημεία (viaferrata). Η συνολική πορεία προς την κορυφή και πίσω, θα πραγματοποιηθεί ιδανικά σε 12-13 ώρες και με προσωπικό εγερτήριο 02:30π.μ. για τις ανάγκες των γυρισμάτων οι απαιτήσεις μεγάλες! Εγερτήριο και πρωινό στις 03:00πμ για την υπόλοιπη ομάδα και αναχώρηση με φακούς κεφαλής στις 04:00πμ. Ανάβαση στην κορυφή του MontBlanc 4.808μ (6-7 ώρες) διαμέσου της κλασσικής διαδρομής (Gouterridge) και της κόψης Bosses. Κατάβαση στο καταφύγιο Gouter (3 ώρες). Όπου και η 2η διανυκτέρευση μας. Εμπειρία κορυφής ή τρέλας; Όπως και να χει, «Βουτάμε» με πάθος και ξεκινάμε δυνατά!
Hμέρα 3η
Με 24 ασήκωτα κιλά στο σακίδιο και με της επιπτώσεις του υψομέτρου να κάνουν την εμφάνιση τους στα περισσότερα από τα μισά μέλη τις ομάδας, το σακίδιο μοιάζει όλο και πιο βαρύ. Αυτό που όμως σε γονατίζει πραγματικά, είναι όταν σε μεγάλο υψόμετρο και με λιγοστό οξυγόνο, πρέπει όχι να το περπατήσεις, αλλά να το τρέξεις, γιατί στα πλάνα που έκανες πριν από λίγο, σε άφησαν αρκετά πίσω και πρέπει να προλάβεις την υπόλοιπη ομάδα και αυτό πραγματικά σε σκοτώνει…Πλέον τα σημάδια κόπωσης είναι παραπάνω από ορατά και σε κάτι τέτοιες στιγμές, όταν έχει εξαντληθεί όλοι σου η ενέργεια και έχει στερέψει κάθε σταγόνα αδρεναλίνης, το μόνο που μπορεί να σε ανεβάσει εκεί επάνω, είναι μόνο το ΕΓΩ σου.
Η κορυφή ήταν εκεί και δεν υπάρχει τίποτα που δεν γίνεται γι’ αυτόν που θέλει να προσπαθήσει, να δουλέψει σκληρά, να τα δώσει όλα, να βάλει όλο του τον ενθουσιασμό και όλοι του την ενέργεια για να την κατακτήσει. Μερικές φορές όμως, ο ακραίος, δύσκολος και μερικές φορές ακατόρθωτος στόχος, είναι εκεί για να μας θυμίσει πόσο μικροί είμαστε για αυτό το ακατόρθωτο, όσο σκληρά και εάν έχουμε δουλέψει γι’ αυτό, όσο απεγνωσμένα και να το θέλουμε. Έτσι λοιπόν, όσο και εάν το ήθελε το μυαλό, όσο και να προσπάθησε σκληρά να δώσει αυτό το παραπάνω, το σώμα μας, μας εγκατέλειψε στα 4.580μ. 228μ κάτω από την κορυφή. Δυστυχώς τα (αρκετά) παραπάνω κιλά, το υψόμετρο και η πίεση χρόνου, μας νίκησαν…!
Έτσι κι αλλιώς, καλός ορειβάτης είναι ο ζωντανός ορειβάτης.
Hμέρα 4η
7 ημέρες γεμάτες εικόνες και δυνατές εμπειρίες που κόβουν την ανάσα (στην κυριολεξία), φτάνουν στο τέλος τους. Όλα τα υπέροχα πράγματα, σίγουρα δεν συμβαίνουν μέσα από την άνεση του σπιτιού και της ζωής μας. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα που δεν γίνεται και σίγουρα δεν υπάρχουν όρια. Όσο για τα εμπόδια της διαδρομής; Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα ξεπερνάς και να προχωράς πέρα από αυτά… Τελικά, είμαστε εξαρτημένοι… Εξαρτημένοι από την ζωή και αυτό το γουστάρουμε!!
Ιούλιος 2017
Το 2017 προσπαθήσαμε και πάλι.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον χειρότερο τρόπο. Αυτή τη φορά ο καιρός χαλάει ακόμα νωρίτερα και η ομάδα επιχειρεί απευθείας ανάβαση, παρακάμπτοντας 2 ημέρες εγκλιματισμού για να πραγματοποιήσει ανάβαση μέσα σε 20 ώρες από τα 1.100 μέτρα μέχρι την κορυφή και τα 4.808μ
Η κορυφή πλέον ήταν γεγονός! MontBlanc 4.808 m
Η ανάβαση μας τελικά (μαζί με την κατάβαση) διήρκεσε 33 ατελείωτες ώρες. Χωρίς κανέναν εγκλιματισμό ώστε ο οργανισμός μας να συνηθίσει το υψόμετρο, με μόλις 3 ώρες ύπνου και χωρίς κανένα γεύμα! Κάηκαν 9.000 θερμίδες και συμπληρώθηκε μέρος τους από πολύ μικρή ποσότητα σοκολάτας και σνακ. Όσο και εάν παλέψαμε με το χρόνο και της αντιξοότητες, ο καιρός δεν μας έκανε την χάρη και έτσι 20λεπτα πριν από την άφιξη μας στην κορυφή, χάσαμε την μάχη με το χρόνο, κερδίσαμε όμως των αγώνα και έτσι , στις 13:00 τοπική ώρα πατήσαμε την κορυφή του montblanc. Βέβαια υπάρχει κάτι πολύ μεγαλύτερο από την κορυφή και αυτό είναι ο αγώνας που κάνεις με τον εαυτό σου
Από την άλλη πάλι, είναι και κάποιοι λογαριασμοί από το παρελθόν που πρέπει να κλείνουν…
Η υπόθεση MontBlanc μόλις είχε κλείσει, το στοίχημα με τον εαυτό μας είχε μόλις κερδηθεί, η παραλία της Ανάφης θα ήταν πια περήφανη!